Брайер таң атқанда,
Қуанады шаттанып,
Аш Брамбл арадан,
Бал ұрлауға аттанып.
Мекеніміз – ну орман,
Шықса-дағы қандай шу.
Құр қалмаймын дегендей,
Бара жатыр орманшы.
Бізді қуып жетем деп,
Кімдер күдер үзбеген.
Жер ме, су ма – бәрібір,
Жеткізбейміз біз деген.
Өмір неткен керемет?!
Өмір неткен тамаша?!
Бұл жақтағы қызықтар,
Таусылмайды санасақ.
Айналаның бәрі дос,
Ағайынды аюлар,
Ағаштағы тиіндер,
Тіпті қырсық орманшы да – досымыз!
